Lara was er helemaal klaar mee. Inmiddels had ze haar zesduizendste – voor haar gevoel dan, het waren er nog geen vijfentwintig – afwijzing op een sollicitatie ontvangen. In januari was Lara fanatiek aan de slag gegaan met solliciteren, maar na de eerste afwijzingen was haar motivatie om een nieuwe baan te zoeken enorm gedaald en opende ze met tegenzin vacaturesites, waar ze nog nooit een perfecte vacature tegen was gekomen. Omdat Lara nu slechts enkele dagen per week in de supermarkt kon werken, was ze wel hard op zoek naar een fulltime baan en kon het haar niet schelen wat het was, als het maar niet te saai was en redelijk goed betaalde.
Een andere – betere – baan vinden was een van Lara’s plannen voor dit jaar. Daarnaast wilde ze een andere woning, maar dat kon pas gerealiseerd worden als ze de baan had gevonden. Lara woonde al sinds haar studententijd in de kleine studio en kon niet wachten tot ze een keer in een slaapkamer kon slapen, in plaats van in de ruimte waar ook de bank en de keuken zich bevonden.
Lara’s andere doel van dit jaar was om een man te vinden. De meeste mannen in de stad kende ze al en omdat ze de afgelopen jaren tijdens het uitgaan geen fatsoenlijke man tegen was gekomen met wie ze zichzelf langer dan enkele weken kon voorstellen, had ze zich aangemeld op diverse datingsites. Tot op heden had ze nog geen perfecte match gevonden maar ze had inmiddels wel leuk contact met enkele mannen met wie ze had afgesproken om binnenkort te gaan daten.
Op de datingsite had Stefan precies het profiel dat Lara zocht. Hij was hoogopgeleid, had een goede baan en had enkele serieuze hobby’s. Zelfs zijn naam vond ze volwassen en serieus overkomen. Lara wist zeker dat ze zo’n man wilde hebben – het liefst een die het geen probleem vond als ze ook weleens zonder hem op pad ging. Lara had in hem enkele overeenkomsten gezien met Lars, de vriend van haar vriendin Danique, die ook een goede opleiding en een goede baan had. Omdat Lara een serieuze man zocht, was ze blij dat Stefan volwassen hobby’s had – in tegenstelling tot Lars, wiens grootste hobby was om in de kroeg te zitten of de wereld rond te reizen, ongeacht of Danique erbij was of niet. Vanaf het moment dat Lara hem had leren kennen, wist ze dat ze ook op zoek was naar zo’n man, maar dan een die wat minder vaak in de kroeg te vinden was en die reizen niet als favoriete hobby had.
Ook op de foto zag Stefan er goed uit, maar toen Lara hem zag zitten wachten aan de bar in haar stamkroeg, vroeg ze zich af hoeveel hij daaraan gefotoshopt had. Zijn egale bruine huid was nergens te zien en ook zijn moderne kapsel was veranderd in een warrige bos met haren hoewel hij waarschijnlijk een mislukte poging gedaan had om het in model te brengen.
Hoewel Lara weinig zin meer had in de date met de onaantrekkelijke man, vond ze dat ze het een kans moest geven. Regelmatig had ze gehoord dat het vooral om iemands innerlijk ging en niet zozeer om iemands uiterlijk, al was ze het daar zelf niet mee eens omdat het uiterlijk het eerste was dat ze zag als ze iemand leerde kennen. Lara ritste haar jas open en liep naar de bar, waar Stefan haar herkend had voor ze bij hem stond.
‘Hallo.’ Lara gaf hem beleefd een hand. ‘Ik ben Lara.’
‘Stefan. Wat leuk om je eindelijk echt te ontmoeten.’
‘Jou ook.’ Dat meende ze niet, maar Lara voelde zich verplicht om dat te zeggen. Ze hing haar jas over een barkruk weg.
‘Wil je wat drinken?’ vroeg Stefan.
‘Een wijntje, alsjeblieft.’ Het was zaterdagavond en na de zoveelste afwijzing die Lara de dag ervoor had ontvangen op haar sollicitatie, kon ze wel wat alcohol gebruiken.
