Op vrijdagavond had Madison met haar zusje en haar nichtje afgesproken in de kroeg.
‘Heb je het uitgemaakt?’ Valerie keek haar nichtje verbaasd aan. Het was een tijdje geleden dat ze elkaar hadden gesproken en Valerie wilde haar favoriete nichtjes graag nog een keer zien voor ze zou gaan trouwen. Over een week zou ze het jawoord geven aan de man van haar dromen, maar voor die tijd wilde ze nog een avondje lekker op stap.
‘Ja.’ Madison knikte. ‘Het werkte gewoon niet meer tussen ons.’
‘Wat jammer.’
Madison keek haar aan. ‘Nou, volgens mij vind jij het helemaal niet zo erg.’
Valerie had er nooit een geheim van gemaakt dat ze Koen niet zo mocht. Meestal was ze tevreden over Madisons relatiekeuzes, zelfs al duurden haar relaties nooit lang. Ze glimlachte. ‘Dan komt hij dus ook niet naar de bruiloft?’
‘Nee.’ Madison keek haar aan. ‘Is dat een probleem? Moet ik iemand anders meenemen zodat je niet de hele tafelschikking hoeft te veranderen?’
Valerie glimlachte en schudde haar hoofd. ‘Nee, geen probleem. Ik zal zorgen dat er een saaie oude oom van Kevin naast je komt te zitten in plaats van Koen.’
Madison grijnsde. Ze wist dat Valerie haar zat te plagen.
‘Is het echt definitief over?’ Hailey keek naar haar zus. Madison had haar wel verteld dat het uit was, maar ze wist nog niet hoe dat was gebeurd.
‘Ja.’ Madison knikte. ‘Ik had zijn spullen die bij mij lagen al meegenomen en ik heb meteen mijn spullen mee terug naar huis genomen. Ik denk niet dat we elkaar ooit nog zien.’
‘Kan je in plaats van die oude lelijke oom van Kevin niet een knappe vrijgezelle vriend van hem naast Madison zetten?’ Hailey keek naar Valerie. ‘En ook naast mij?’
Valerie glimlachte. ‘Oh, er komen genoeg vrienden van Kevin dus als jullie tegen ze zeggen dat jullie single zijn, dan zullen jullie geen aandacht tekortkomen.’
Hailey glimlachte. ‘Dat klinkt alsof het een gezellige avond gaat worden.’
Madison schudde haar hoofd. ‘Voorlopig wil ik geen aandacht van mannen, het komende jaar ga ik aan mezelf denken.’
‘Wat zeg je?’ Valerie keek haar stomverbaasd aan. ‘Jij een jaar zonder mannen?’
‘Dat gaat je nooit lukken,’ zei Hailey meteen.
‘Een half jaar dan.’ Madison vond een jaar ook wel erg lang klinken. ‘Voor Koen had ik ook al een relatie. En voor ik in Frankrijk ging wonen had ik ook een relatie, en tijdens mijn studententijd ook. Ik wil ook een keer single zijn en aan mezelf denken en geen rekening houden met mannen. Ik wil gewoon wat tijd met vriendinnen en familie doorbrengen. Voorlopig geen mannen voor mij.’
Valerie was nog steeds verbaasd. ‘Weet je dat zeker?’
‘Ja.’ Madison knikte. ‘Het maakt me niet uit dat ik geen date heb naar je bruiloft. De komende tijd wil ik geen mannen. Het komende half jaar is voor mezelf. Alleen misschien een keer voor één avond.’
Valerie grijnsde. ‘Ik ben heel benieuwd. Hoe ga jij dat doen?’
Madison haalde haar schouders op. ‘Ik ga alleen maar leuke dingen doen, maar zonder mannen. Volgende week is jouw bruiloft, misschien boek ik daarna wel een vakantie naar de zon.’ Ze keek naar Valerie. ‘Jij kan niet mee, jij bent op huwelijksreis.’ Daarna keek ze naar Hailey. ‘Jij misschien?’
Hailey schudde haar hoofd. ‘Ik verdien niet heel veel met mijn stage, dus ik ga alleen mee als jij betaalt.’
‘Helaas, zusje.’ Madison glimlachte.
‘Helemaal geen mannen voor jou de komende zes maanden?’ Hailey geloofde het nog niet.
‘Geen relatie in elk geval,’ zei Madison. ‘Alleen voor een avondje.’
‘Ik weet niet of jij dat vol gaat houden.’ Hailey keek naar Madison.
‘Dat lukt me wel.’ Madison was er zelf ook niet van overtuigd, maar ze had de afgelopen jaren zo vaak een relatie gehad die was verbroken, dat ze daar geen zin meer in had. Ze wilde niet een half jaar lang haar liefde geven aan een man om er vervolgens achter te komen dat hij toch niet zo leuk was als ze dacht. Ze hoopte dat ze erachter zou komen waarom het telkens fout liep met haar relaties.
‘Hadden Koen en jij nog geen plannen om samen te gaan wonen?’ vroeg Valerie.
‘Nee.’ Madison schudde haar hoofd. ‘We hebben het wel eens geopperd om kosten te besparen, maar dat zagen we allebei toch nog niet zitten.’
‘Gelukkig maar,’ zei Valerie. ‘Moet je je voorstellen dat je nu weer terug had moeten gaan naar je ouders…’
‘Dat kan niet.’ Madison schudde haar hoofd. ‘Abigail is terug en Milan heeft mijn oude kamer.’
‘Wat?’ Valerie keek naar Madison en was verbaasd dat ze nog niet van dat familienieuwtje op de hoogte was. ‘Is het uit met die man?’
‘Ja.’ Hailey knikte. ‘Dat zat er wel aan te komen. Abigail woont al een tijdje weer thuis samen met Milan, maar nu is eindelijk alles geregeld dus ze zegt het nu pas tegen iedereen.’
‘En haar ex weigert natuurlijk alimentatie te betalen,’ zei Madison. ‘Die geeft zijn geld liever uit aan andere dingen.’
‘Ik vond hem altijd al niets,’ zei Valerie. ‘Ziet Milan hem nog?’
Madison knikte. ‘Milan gaat eens in de twee weken een weekend naar hem toe, en volgens mij soms ook na schooltijd als Abigail moet werken en als mijn ouders niet kunnen oppassen. Dat is voor Abigail ook fijn want dan hoeft zij geen oppas te betalen.’
‘Heeft-ie zelf geen werk?’ vroeg Valerie.
‘Nee.’ Hailey schudde haar hoofd. ‘Al hoorde ik van Abigail dat hij vooral vaak in de kroeg hangt met zijn vrienden en ik begreep zelfs dat hij al een tijdje een nieuwe vriendin heeft.’
‘Dat moet echt vreselijk zijn voor Abby,’ dacht Valerie.
‘Ach, Abby is allang blij dat ze bij onze ouders terechtkan,’ zei Madison. ‘Zij kan wat geld sparen, mijn ouders en Hailey kunnen af en toe op Milan passen.’
‘Is het voor je ouders niet vreemd?’ vroeg Valerie. ‘Vorig jaar met kerst hadden jullie alle drie een relatie en nu zijn jullie alle drie single.’
‘Oh, Hailey blijft niet lang alleen,’ dacht Madison. ‘Die had het nu al over de leuke mannen op haar werk.’
Hailey glimlachte. ‘Toch zoek ik mijn partner liever ergens anders. In de stad, bijvoorbeeld.’
Madison glimlachte. ‘Jij kan ook niet zonder man.’
‘Jij wel dan?’ vroeg Hailey.
‘Niet zonder man, wel zonder serieuze relatie,’ dacht Madison.
‘Een jaar?’ vroeg Valerie.
‘Minimaal een half jaar,’ zei Madison. ‘Dat moet toch wel lukken?’
‘Ik ben benieuwd.’ Valerie glimlachte. ‘Als je er maar niet te lang mee wacht, want het zou leuk zijn als onze kinderen ongeveer dezelfde leeftijden hebben.’
Madison keek Valerie aan. ‘Misschien moeten jij en Kevin dan nog maar een paar jaar wachten.’
Valerie schudde haar hoofd. ‘Kevin vindt zichzelf nu al bijna te oud.’
‘Hij is pas negenentwintig.’
‘Bijna dertig, en dat vindt hij een mooie leeftijd om een kind te krijgen,’ zei Valerie.
‘En wat vind jij?’ vroeg Madison.
Valerie haalde haar schouders op. ‘Als het zover is, dan heb ik nog negen maanden om daaraan te wennen.’
Madison glimlachte. ‘Genieten jullie eerst maar eens van elkaar, voordat jullie aan gezinsuitbreiding beginnen. Waarom nemen jullie niet gewoon een hond?’
